Deze krimp heeft Nederland niet zozeer bereikt door afname van de aantallen dieren, maar door het treffen van technische maatregelen (onderwerkplicht, luchtwassers, ed). Kort gezegd komt het er op neer dat de gemiddelde emissie per dier is afgenomen. De emissie per dier (124/358=) 34% van wat die was in 1991.
Dat betekent ook dat een Nederlands rund of varken slechts ongeveer een derde emitteert van wat een dier doet waar deze maatregelen niet getroffen zijn.
door de problemen van de Nederlandse veehouderij is Nederland een duidelijke koploper op dit gebied, maar dat betekent dus ook dat (gemiddeld gesproken) de twaalf miljoen varkens in Nederland (5,3 per ha landbouwgrond), net zoveel ammoniak produceren als 4 miljoen varkens elders (1,7 varken/ha). En dan zitten we volgens mij qua emissie zelfs onder het Europese gemiddelde.
Wanneer we de D’66 ideologie volgen (kringloopboeren en kleinschaligheid), schuiven we qua emissiecijfers wel weer flink op naar de traditionele emissiekengetallen. Dat betekent natuurlijk wel dat we, zelfs wanneer we alleen voor de Nederlandse markt produceren, een fors hogere uitstoot zullen hebben dan nu het geval is. Die zal immers vergelijkbaar zijn met 1,39 miljard kilo vlees * 358/124 = 4,0 kilo vlees. Een emissie die dus 36% hoger wordt.
Dat geeft toch al een heel ander plaatje…
Cijfers liegen niet
In het bovenstaande stukje was al een mooi verschil te zien tussen de emissie van stikstofoxiden van de Europese site (210,772 miljoen kg) en het CBS (177 miljoen kg).
Hoe kan dat? Wanneer ik naar mijn gegevens van de afgelopen weken kijk, lijkt het waarschijnlijk dat de oorzaak kan worden gevonden in het gegeven dat er wel verplichtingen zijn om emissies jaarlijks te registreren, maar dat tegelijkertijd geen bindende regels zijn gegeven hóe je deze emissies moet bepalen.
Het Belgische Instituut voor Landbouw-, Visserij en Voedingsonderzoek heeft in oktober 2021 een eindrapport geschreven voor de ontwikkeling van het ontwerp van een digitaal systeem voor de bepaling van varkensbezettingen en uitscheidingscijfers. In Nederland bepalen we de emissie van varkens al sinds jaren aan de hand van de Wageningse NEMA- methodiek.
De verschillen kunnen eigenlijk niet groter zijn. In het Belgische model wordt de stikstofexcretie berekend aan de hand van een complexe stoffenbalans.
In het Nederlandse model zien we dat wordt gewerkt met stikstofmetingen en wettelijke normen, alsmede de mate waarin nieuwe stalsystemen met luchtwassers en andere reducerende technieken worden toegepast.
En dat zou op zichzelf nog niet zo erg zijn, ware het niet dat er dan wel hele rare dingen uit een vergelijk rollen.
In Nederland waren er de volgende aantallen dieren in de verschillende hoofdcategorieën aanwezig, die volgens het NEMA de nodige kilo’s ammoniak produceerden: