OBSESSIE I - Polderklimaat

“Wanneer je de wereld wilt verbeteren ben je een idealist. Wanneer je de wereld wilt verbeteren, maar niet gelooft dat die veranderd kan worden, ben je een pessimist. Wanneer je de wereld wilt verbeteren, maar gelooft dat die alleen maar slechter zal worden, ondanks alle pogingen daartoe, dan ben je een werkelijk moedeloze, of zelfs misleidde idealist. Wanneer je de wereld wilt verbeteren, en daartoe vastbesloten bent, ongeacht de kosten voor jezelf en anderen, ongeacht de risico’s, en als je gelooft dat het doel alle middelen rechtvaardigt, dan ben je een fanaticus.

Fanatici zijn omgekeerde idealisten. Gewoonlijk zijn het vage, grootse dromers, wiens plannen de normale omstandigheden van het leven volledig negeren. Ontevreden met het gegeven dat idealen normaal gesproken stap voor stap tot ontplooiing komen, waardoor gecontroleerd kan worden wat de praktische uitwerking is van deze stappen.
Ze kunnen uitingen van tolerantie of tegengestelde ideeën eenvoudigweg niet verdragen.” (Roberts, 1981)

Met het bovenstaande in het achterhoofd is het de moeite waard om de stappen van John Kerry te volgen in de dagen na de inval van Rusland in de Oekraïne. De “United States special presidential envoy for climate”, heeft namelijk (samen met Frans Timmemans) ontdekt waarom Rusland zijn buurland wel moest aanvallen.

Eensgezindheid

Vicepresident Frans Timmermans van de Europese Commissie, verantwoordelijk voor het klimaatbeleid, baarde in de dagen voor de inval nogal opzien door in de podcast Betrouwbare Bronnen te stellen dat Rusland voor dermate grote klimaatuitdagingen staat dat president Poetin liever de aandacht afleidt door Oekraïne te bedreigen. “Het verdwijnen van de permafrost heeft enorme gevolgen voor de Russische infrastructuur. Dat geldt zowel voor de olie- en gasindustrie als voor de militaire infrastructuur die op permafrost gebouwd is. Het is alsof het fundament onder je huis wegzakt. De Russen hebben te maken met mislukte oogsten en bosbranden en ze zien dat de rest van de wereld zich stap voor stap afwendt van fossiele brandstoffen. Terwijl hun hele land en hun export daarop draait.”

Door de aandacht van de klimaatproblematiek af te leiden, hoopt Poetin dus, volgens Timmermans, zijn verloren populariteit terug te krijgen.

Maar bonter dan dat maakte John Kerry het nog, nadat hij allereerst zijn zorgen uitte over de hoeveelheid kooldioxide die wordt veroorzaakt door de oorlog zelf, zag hij tijdens een BBC interview ook nog een vergelijkbaar probleem: “you’re going to lose people’s focus”. Maar hij hoopt wel dat Putin “will help us to stay on track with respect to what we need to do for the climate.”

Rupert Darwall heeft in een artikel voor RealClear Energy de “The United States special presidential envoy for climate” neergezet als: “Putin’s Useful Climate Idiot” en hij vindt een aantal redenen om deze stelling te onderbouwen:

“When it comes to the science of climate change, there can be few people quite as gullible and simpleminded as John Kerry. “I can remember from when I was in high school and college, some aspects of science or physics can be tough – chemistry. But this is not tough,” Kerry told an audience of school children in Indonesia in 2014, when he was secretary of state. “This is simple. Kids at the earliest age can understand this.” The science was “absolutely certain,” Kerry claimed. “Let me give you an example. When an apple separates from a tree, it falls to the ground.”

Toch is Kerry bij het innemen van dit standpunt niet zo heel ver verwijderd van de zelfbenoemde “klimaatwetenschap” van het IPCC. Het klimaatgezelschap van de Verenigde Naties zag er ook geen been in om op 28 februari (vier dagen na de Russische inval) in haar nieuwste rapport “hel en verdoemenis” uit te spreken over de aanpak van de kooldioxidecrisis.

Op de UN website is hierover het volgende te vinden:

VN-Secretaris-Generaal António Guterres liet weten dat volgens hem het rapport een compendium van menselijk lijden en een vernietigende aanklacht tegen de falende wereldleiders is, om de klimaatverandering aan te pakken:
“Ik heb in mijn leven veel wetenschappelijke rapporten gezien, maar nooit één zoals deze.
Bijna de helft van de mensheid leeft vandaag in de gevarenzone. Veel ecosystemen hebben nu al een punt bereikt vanwaar geen weg terug is. Ongebreidelde koolstofverontreiniging drijft de meest kwetsbare bevolkingsgroepen vandaag al onverbiddelijk naar de ondergang…

Het rapport van vandaag belicht twee fundamentele waarheden: ten eerste dat steenkool en andere fossiele brandstoffen de mensheid verstikken. Fossiele brandstoffen zijn een doodlopende weg voor onze planeet, de mensheid en onze economieën. (…)
Een tweede iets positievere waarheid is dat investeringen in aanpassingen aan de klimaatverandering werken, voegde de VN-chef toe.

“Naarmate de gevolgen van de klimaatverandering verergeren en dit zal zonder twijfel gebeuren, zal ons voortbestaan afhankelijk zijn van meer investeringen in aanpassing. (…)
Ik weet dat mensen overal bezorgd en boos zijn. Ik ook. Nu is het tijd om deze woede om te zetten in daden.” aldus de VN-chef.”

Een getemd probleem

Het is natuurlijk bijzonder dat de hoogste bazen van de instanties die betrokken zijn bij het klimaatprobleem de ontwikkelingen in de wereld blijkbaar alleen nog maar kunnen zien in het licht van de kooldioxide-problematiek. Of weigeren om enige concessie te doen aan de andere urgente problemen, zoals oorlog (!)

Maar prettig is natuurlijk wel dat ik blijkbaar in het laatste IPCC rapport dan eindelijk “fundamentele waarheden” aan het licht zou brengen. Allereerst zou hier dan eindelijk het bewijs te vinden zijn dat kooldioxide de mensheid zou verstikken. Daarnaast werken de investeringen in aanpassingen aan de klimaatverandering, blijkbaar.
Ik heb redenen om hierover sceptisch te zijn. Over de verstikking heb ik laatst iets vergelijkbaars gehoord van Rob Jetten, onze minister voor Klimaat en Energie, maar toen ging het over stikstof. En er klopte niet veel van zijn beweringen.
En werken de investeringen in aanpassing inderdaad? In het licht van de oorlogscrisis zijn er juist veel berichten dat deze aanpassingen helemaal niet zo goed werken…

Hoe dan ook, dit maakte nieuwsgierig. Ik wil de kwestie van de aanpassingen even laten voor wat hij is, omdat ik dus graag wil weten: Hoe zorgt kooldioxide voor een klimaatcrisis (want het lijkt er toch op dat Guterres daarop hint)?

Helaas is ook in dit rapport van de tweede werkgroep van het IPCC van maar liefst 3676 pagina’s geen ruimte gevonden om daar óók nog op in te gaan.
Het wordt inmiddels wel een beetje lachwekkend. We hebben het afgelopen half jaar meer dan 8.000 blz. wetenschappelijke teksten van het IPCC over de opwarming van de Aarde gekregen en zo ongeveer geen enkele over de “onmiskenbare oorzaak” hiervan.
En ik ben bang dat ik, na het bestuderen van het antwoord op de eerste kernvraag van het rapport, toch al afhaak:

“FAQ 1: What are the new insights on climate impacts, vulnerability and adaptation from IPCC?” Het antwoord op deze vraag zou dan toch moeten gaan over de inhoud van het rapport. En dat valt dus toch tegen. De nieuwe inzichten zijn blijkbaar:
“Since the Fifth IPCC Assessment Report, published in 2014, a wider range of impacts can be attributed to climate change. In other words: there is new knowledge that climate change caused them or made them more likely. In particular, increasing heat and extreme weather are driving plants and animals on land and in the ocean towards the poles, to higher altitudes, or to the deeper ocean waters. (…)

Changes in temperature, rainfall, and extreme weather have also increased the frequency and spread of diseases in wildlife, agriculture, and people. (…)Drought conditions have become more frequent in many regions, negatively affecting agriculture and energy production from hydroelectric power plants.
People living in cities nowadays face higher risks of heat stress, reduced air quality because of wildfire, lack of water, food shortages and other impacts caused by climate change and its effect on supply chains, transport networks and other critical infrastructure.
Globally, climate change is increasingly causing injuries, illness, malnutrition, threats to physical and mental health and well-being, and even deaths. It is making hot areas even hotter and drastically reducing the time people can spend outside, which means that some outdoor workers cannot work the required hours and thus will earn less.
Climate change impacts are expected to intensify with additional warming. ”

Nou ja, is dit nieuw allemaal? Eerlijk gezegd snap ik niet goed waarom Guterres nog nooit een rapport als dit heeft gezien. Hij zal de vorige rapporten van werkgroep II toch ook wel hebben gelezen?

Het lijkt me niet nodig om in te gaan op de hele litanie van rampen die de wereld nu blijkbaar treffen, als gevolg van de graad Celsius opwarming sinds het begin van de vorige eeuw. Maar de laatste zin was natuurlijk wel een eye-opener: De effecten van klimaatverandering worden erger wanneer het warmer wordt?

De belangrijkste vraag, wat mij betreft, blijft dus toch onbeantwoord: hoe weten ‘we’ nu zo zeker dat kooldioxide de oorzaak van dit alles is?
Er zijn de laatste jaren wel degelijk nieuwe inzichten gepresenteerd die betrekking hebben op de oorzaak van de genoemde effecten. Uiteraard zijn die niet ter zake doend voor politici en bestuurders die uitingen van tolerantie of tegengestelde ideeën eenvoudigweg niet kunnen verdragen. Maar betekent dit dat er dus hierover ook geen discussie meer kan/mag worden gevoerd?

Waarom is er bij dit vraagstuk, wat bij uitstek geschikt is voor de bespiegelingen van grandioze wereldverbeteraars, geen instantie die de wereld beschermt tegen fanatici die niet bereid zijn tot discussie, het nadenken over de argumenten van “de Anderen”?
U kent de argumenten ook: “Er is geen planeet B en dan zijn kosten onbelangrijk; ‘andere meningen’ kunnen natuurlijk alleen van idiote daadkrachtige kapitalisten komen, gebundeld in het steenkolen en aardolie-imperium”.
Maar door de problemen rondom kooldioxide zo neer te zetten, wordt onrecht gedaan tegen de duizenden die een oprechte discussie willen, en geen klimaatdictatuur.

De illusie dat het broeikas-vraagstuk een “getemd probleem” is, draagt dan ook in belangrijke mate bij aan de (oplossing voor) de problematiek zelf. Dat er een toenemend gevaar voor mentale gezondheid ontstaat, zoals in het nieuwe IPCC rapport staat, kan ik wel geloven, maar komt dat door klimaatverandering of door de aard van de rapporten over de klimaatverandering?