Canada 2, wereldvisies

Dr. Van de Beek stelde het al vast in 1987; een wereldvisie is een eigen keuze:

“Voor de gelovige gaat de beslissing om te geloven invloeden van buiten te boven, evenals voor de ongelovige de beslissing om niet te geloven invloeden van buiten te boven gaat.
De keerzijde daarvan is dat geloof niet kan worden aangepraat.
Men kan de ander in een discussie klem zetten, men kan hem alle argumenten ontnemen om niet te geloven, maar daarmee is de ander nog niet tot een gelovige geworden. Evenzo kan men de gelovige met de mond vol tanden laten staan omdat alles wat hij beweert ondergraven wordt in de werkelijkheid van de wereldsituatie, maar daarmee is hem zijn geloof niet ontnomen.
Geloof en ongeloof komen niet tot stand via logische deductie. De beslissing ligt op een dieper niveau. Al praat een Jehova getuige mij met bijbeltelksten volledig klem, daardoor ben ik nog geen Jehova getuige – en al praat ik hem met bijbelteksten volledig klem, dat belet hem niet om bij mijn buurman opnieuw aan te bellen.”

Ik had mijn blogs over Canada en de twee volgende over stikstofdeskundigheid niet beter kunnen timen om het gelijk van Van de Beek aan te tonen.

De Canadese hittegolf 2021

De verzamelde landelijke pers had in de ochtend van 8 juli jl. groot nieuws over de hittegolf van Noord-Amerika. Trouw (sorry, een van de weinige kranten zonder betaalmuur) kopte met:
Internationaal onderzoek: extreme hitte in Canada vrijwel onmogelijk zonder klimaatverandering
De extreme hitte die Noord-Amerika teistert, zou vrijwel onmogelijk zijn zonder de invloed van de mens op het klimaat, schrijft een onderzoekscollectief van wetenschappers uit 27 landen (waaronder Nederland), in een woensdag gepubliceerd onderzoek.
Onlangs legde ook het klimaatpanel IPCC een oorzakelijke verband tussen dit type weersextremen en klimaatverandering. Hittegolven als in Canada vormen slechts het begin, constateerden zij in een rapport dat deze maand uitlekte.”

Vervelend, heb ik eindelijk een keer een blog geschreven die ook nog aardig wat lezers bereikte (met dank aan Rob de Vos en Wouter Keller), blijk ik er weer eens helemaal naast te zitten.
OK, ik ben de beroerdste niet, en ga met liefde en plezier een en ander rechtzetten wat ik blijkbaar niet goed heb begrepen.

Het begin viel een beetje tegen. Het ging om 27 auteurs uit 8 landen, toch iets anders.

Het rapport in kwestie: “Rapid attribution analysis of the extraordinary heatwave on the Pacific Coast of the US and Canada June 2021” begint met de ‘Main findings’ en die vielen me niet mee, eerlijk gezegd. En wel hierom:

Main finding 1)
“Based on observations and modeling, the occurrence of a heatwave with maximum daily temperatures (TXx) as observed in the area 45–52 ºN, 119–123 ºW, was virtually impossible without human-caused climate change.”

Om maar gelijk met de deur het huis komen te vallen. Als we deze geloven, dan zijn we er eigenlijk al. Maar eigenlijk had ik iets van argumentatie verwacht; waarom is dit onmogelijk zonder “human caused climate change”? Of liever nog: hoe zorgt de human caused climate change voor deze hoge temperaturen?

De ‘klimaatwetenschap’ kan hierover eigenlijk in toenemende mate niets zeggen. De zaken zijn inmiddels zo ingewikkeld geworden dat ieder ‘weerfenomeen’ alleen kan worden beschreven door ‘klimaatmodellen’. Of zoals in het rapport word beschreven:
“The present report aims to investigate the role of human-induced climate change in the likelihood and intensity of this extreme heatwave, following the established methods of multi-model multi-method approach of extreme event attribution (Philip et al., 2020; van Oldenborgh et al., 2021) (…)

here we intentionally focus on one event definition to keep this rapid analysis succinct, choosing TXx, which not only characterises the extreme character of the event but is also readily available in climate models allowing us to use a large range of different models.”

Dat is wel duidelijk… als je kunt kiezen uit een vrij grote range van klimaatmodellen, dan is de kans dat je een bepaald temperatuurfenomeen niet kunt voorspellen, vrij klein geworden.

Toch waarschuwt Judith Curry al voor het gebruik van de klimaat modellen op de manier waarop dit is gedaan door Van Oldenborgh et al:
“The problems with using global climate models as a basis for assessing future regional weather extremes are:

  • The climate model simulations used for the IPCC assessment reports include only scenarios for future emissions; they do not include predictions of natural climate variability (solar output, volcanic eruptions or the evolution of large-scale multi-decadal ocean circulations).
  • Because the global climate models do not adequately represent the multi-decadal ocean circulations, they do a poor job at simulating regional and decadal-scale climate variability.
  • Climate models do not accurately simulate the magnitude or frequency of extreme weather events.
  • Downscaling doesn’t help, if the underlying global climate model is not producing an accurate simulation.”

Wat mij als een bijkomend probleem voorkomt is eigenlijk dat het klimaat-modelleren een wiskundig gebeuren is geworden, waarbij het beeld van oorzaak en gevolg simpelweg is verlaten. Welk scenario pas bij welk model?

Hierover meer bij de derde ‘main finding’.

Main finding 2)
“The observed temperatures were so extreme that they lie far outside the range of historically observed temperatures. This makes it hard to quantify with confidence how rare the event was. In the most realistic statistical analysis the event is estimated to be about a 1 in 1000 year event in today’s climate.”

Volgens de Volkrant die Van Oldenborgh, medewerker aan dit rapport, interviewde, was het zelfs lastiger dan dat: 

“De studie betekent een omslag. ‘We dachten eerst dat hittegolven braaf en heel geleidelijk aan steeds warmer werden’, zegt Geert Jan van Oldenborgh van het KNMI en een van de hoofdonderzoekers achter de nieuwe studie. ‘Maar dit geeft ons vertrouwen een knauw. Als je mij een jaar geleden had gevraagd of zulke temperaturen in dit gedeelte van de wereld zouden gaan optreden, dan was het antwoord geweest: nee, absoluut niet. Dat had iedereen gezegd.’

Maar de extreme hittegolf kwam toch. En dat was een reden voor Van Oldenborgh en zijn collega’s om nu bliksemsnel na te rekenen wat de nieuwe kansen op zulke hittegolven zijn, gegeven het feit dat ze dus écht mogelijk plaatsvinden.

Bij de eerste poging lukte het nauwelijks. Met alle hittegolfreeksen tot en met 2020 en de beste wil van de wereld, bleven extreme hittegolven in de statistische berekening gewoonweg onmogelijk. Pas toen het team de huidige temperatuurpieken liet meetellen in de berekeningen, schoot de kans op de extreme hittegolf naar één keer per 1000 jaar. Warmt de aarde verder op, naar 2 graden boven het oude gemiddelde, dan vindt zo’n hittegolf elke 5 tot 10 jaar plaats, laten nieuwe klimaatmodellen zien.”

Resumerend, met normale statistiek lukt het niet om een kansberekening los te laten op de hittegolf in Canada, met een beetje gesteggel (door de huidige temperaturen, waarvoor je dus eigenlijk een kansberekening wilde uitvoeren, in de berekeningen mengen) lukt het wel om een ‘acceptabel cijfer’(eens in de duizend jaar, maar ja, waarom is dat acceptabel?) te vinden en dan, als de temperaturen wereldwijd nog eens 0,8 graden warmer wordt, komen deze hittegolven eens per vijf jaar voor.

Dat vraagt toch ook om wat meer toelichting; waarom dan? Ook dat komt gelukkig in de derde main finding aan de orde.

Main finding 3)
There are two possible sources of this extreme jump in peak temperatures. The first is that this is a very low probability event, even in the current climate which already includes about 1.2°C of global warming — the statistical equivalent of really bad luck, albeit aggravated by climate change.

The second option is that nonlinear interactions in the climate have substantially increased the probability of such extreme heat, much beyond the gradual increase in heat extremes that has been observed up to now. We need to investigate the second possibility further, although we note the climate models do not show it. All numbers below assume that the heatwave was a very low probability event that was not caused by new nonlinearities.”

Eigenlijk weten de onderzoekers dus gewoon niet waardoor de hittegolven werden veroorzaakt, pech of door iets wat we niet weten en wat niet in de klimaatmodellen zit. We weten dus blijkbaar alleen dat het een gevalletje van “human-caused climate change” was.

Maar goed, geruststellend is dat ook nog wordt opgemerkt:
“We need to investigate the second possibility further, although we note the climate models do not show it. All numbers below assume that the heatwave was a very low probability event that was not caused by new nonlinearities.”

‘We'(wie?) gaan het verder onderzoeken, maar, als het niet in de modellen zit, dan kan het niet kloppen. Toch wat teleurstellend, again…

Main finding 4)
With this assumption and combining the results from the analysis of climate models and weather observations, an event, defined as daily maximum temperatures (TXx) in the heatwave region, as rare as 1 in a 1000 years would have been at least 150 times rarer without human-induced climate change.

Goed, op de een of andere manier is er toch uit de analyses gekomen dat het toch eigenlijk redelijk uit de lucht gegrepen getal van 1:1000 nog veel kleiner zou zijn geweest als wij mensen niet hadden gezorgd voor klimaatverandering. (1:150.000)

Dat is dus blijkbaar wanneer er geen sprake zou zijn “nieuwe non-lineaire systemen” die invloed hebben op het klimaat.

Eigenlijk is het wel logisch dat wanneer 0,8 graden warmer al zorgt voor een kans van 1:5 of 1:10, waar die nu blijkbaar nog 1:1000 is, dat de kans op een hittegolf nog kleiner wordt wanneer het niet 1,2 graden warmer was geweest, ook een factor van ongeveer 150.
En dan is het dus helemaal niet zo moeilijk om te begrijpen hoe het gebruikte computer model werkt: Als er gemiddeld meer warmte is, dan zou die warmte zich door straalstromen etc. zich ook in een bepaalde regio kunnen ophopen. 
Maar ja, ook dat is in dit geval niet echt een verklaring (zelfs al zouden de modellen wel vrij goed zijn in het voorspellen van toekomstige temperaturen), omdat er in het geval van de Canadese hittegolf helemaal geen sprake is van een hoge gemiddelde temperatuur.

Main finding 5)
Also, this heatwave was about 2°C hotter than it would have been if it had occurred at the beginning of the industrial revolution (when global mean temperatures were 1.2°C cooler than today).

Ook weer een beetje teleurstellende main finding. Als het gemiddeld kouder is dan heb je ook koudere hittegolven. Dat zou inderdaad best eens kunnen, en volgt ook logisch uit het bovenstaande, maar klopt misschien ook niet, volgens Judith Curry.

Main finding 6)
Looking into the future, in a world with 2°C of global warming (0.8°C warmer than today which at current emission levels would be reached as early as the 2040s ), this event would have been another degree hotter. An event like this – currently estimated to occur only once every 1000 years, would occur roughly every 5 to 10 years in that future world with 2°C of global warming.

Deze had ik hierboven al verklapt. De wonderen van de statistiek…

Summary
“In summary, an event such as the Pacific Northwest 2021 heatwave is still rare or extremely rare in today’s climate, yet would be virtually impossible without human-caused climate change. As warming continues, it will become a lot less rare.”

Volgens de Volkskrant van 8 juni  ging het hier om een baanbrekende studie, die in twee weken is gefabriceerd. Maar in hetzelfde artikel is er ook een voorzichtige stem van W. Thiery, verbonden aan de vrije universiteit van Brussel:
“Kansberekeningen varen met zulke extreem uitzonderlijke hittegolven in onbekende wateren. Er is niets om deze gebeurtenis mee te vergelijken, en dan wordt de statistiek onzeker.’

En hoe baanbrekend is het dan allemaal?

Climate etc.

In haar blog van 27 juni jl. gaat Judith Curry in op de mogelijkheid van regionaal voorkomend extreem weer en de relatie die dit heeft met “global warming”. Ik heb haar hierboven al een paar keer aangehaald. (zie: https://judithcurry.com/2021/06/27/climate-change-extreme-weather-and-electric-system-reliability/)

Zij komt tot de volgende slotsom:
“Overall, the climate research community has not focused on the scientific problem of projecting future regional impacts of extreme weather events. Given the importance of such projections for adaptation to climate change, FERC could usefully motivate a focus on these applications.

However, in my opinion there has been an over-emphasis on manmade climate change as the cause of increasing extreme weather events. Natural climate variability remains the largest driver of variations in extreme weather events, with at most incremental changes associated with manmade global warming. Greater attention is needed to understanding the full range of climate variability that contributes to extreme weather events.
Many of the worst U.S. weather disasters occurred in the 1930’s and 1950’s, a period that was not significantly influenced by manmade global warming. The 1970’s and 1980’s were a relatively quiet period, with weather disasters increasing again in the 21st century.  The evolution of natural multi-decadal modes of climate variability suggest that we could see another quiet period in coming decades, followed by a more active period.
Until the influence of natural climate variability on extreme weather is better understood, we may be misled in our interpretations of recent trends and their attribution to manmade global warming.”

De Canadese hittegolf wijst op het gelijk van Curry. Als de wereldgemiddelde temperatuur zo bepalend zou zijn voor het optreden van hittegolven, dan zou er in juni 2021 toch een flinke temperatuurpiek te zien moeten zijn in de wereldgemiddelde temperatuur?

Eigenlijk is dus blijkbaar het omgekeerde waar.

De ‘baanbrekende studie’ legt een verband tussen een verdere opwarming van de Aarde die direct gekoppeld zou zijn aan regionale hittegolven. Dat verband wordt dus gelegd aan de hand van een zeer onzekere statistiek. Eigenlijk wordt alleen bevestigd dat in de huidige situatie, met wat statistische kunstgrepen, de kans op een dergelijke hittegolf ongeveer 1 op 1000 jaar zou zijn. Vervolgens wordt de link gelegd met de gemiddelde temperatuur op Aarde die alsmaar zou stijgen.

Op basis van de informatie Judith Curry aandraagt is dit verband dus helemaal niet zo zeker en dit wordt prima bevestigd door de relatie tussen de huidige wereldtemperatuur en de Candese hittegolf.

Alarm of scepsis

Maar goed, als je de eerste main finding gelooft, hoef je de rest (en deze blog) eigenlijk helemaal niet meer te lezen en misschien was het daar om te doen.

Of zoals in de Volkskrant is opgenomen:
“Waar niemand aan twijfelt, is dat door uitstoot van broeikasgassen de opwarming sneller gaat en ook de kansen op dit soort hittegolven gaan toenemen. ‘Dat is het saaiste stuk van ons onderzoek’, zegt Van Oldenborgh. ‘Het interessante is waarom we deze sprong nu ineens zien. Dat is weer een stap verder.”

Het klinkt een beetje als een voorwoord voor een stikstofstudie die wordt uitgevoerd door Bobbink en de Vries. Een wereldvisie is een eigen keuze. De term ‘wetenschap’ exclusief plakken op een bepaalde stroming binnen een wetenschappelijk onderzoeksveld is dat niet.
Hoezeer je ook anders zou willen, door gebruik te maken van hypotheses en door deze te bevestigen of ontkrachten geraak je binnen een geloofsstroming, waarbinnen de uitkomst van een onderzoek nogal stevig wordt bepaald door de persoon van de onderzoeker.

In het artikel “Proxy climatic and environmental changes of the past 1000 years” door Willie Soon en Sallie Baliunas (wat ik op de pargina over lauw-warmers heb aangehaald, zie link) wordt gezocht naar een consensus in de onderzoeken waarin is gekeken naar de ontwikkeling van het klimaat gedurende de laatste duizend jaar.

Ze bestudeerden hiertoe 240 onderzoeken die juist hierop betrekking hadden. Van de 140 onderzoeken uit de destijds meest recente periode (1990-2003) is in tabelvorm aangegeven welke antwoorden werden gegeven op een drietal cruciale vragen: 

(1) Is there an objectively discernible climatic anomaly during the Little Ice Age interval (A.D. 1300–1900) in this proxy record?

(2) Is there an objectively discernible climatic anomaly during the Medieval Warm Period (A.D. 800–1300) in this proxy record?

(3) Is there an objectively discernible climatic anomaly within the 20th century that is the most extreme (the warmest, if such information is available) period in the record?

Wanneer de onderzoeken van de toen nog redelijk onbekende, maar later belangrijke IPCC onderzoekers en hun medewerkers Mann, Overpeck, Jones, Cook  en Biffra (allen welbekend van het spraakmakende ‘climate-gate’), even buiten beschouwing worden gelaten, wordt een overweldigende consensus van 85% behaald van onderzoeken die tegen het bestaan van de broeikas-hypothese spreken.
Echter, wanneer juist de genoemde minderheid verantwoordelijk wordt gemaakt voor de VN-visie op klimaatverandering (weergegeven in de IPCC-rapporten) hoeft het, in het licht van het bovenstaande,  geen verbazing te wekken dat het broeikas-effect kon uitgroeien tot een probleem van ongekende proporties.

Maar in hoeverre is dit anders dan wanneer je een commissie voor Bijbeluitlegging uitsluitend zou laten bestaan uit Jehova getuigen, en vervolgens moet vaststellen dat de ware uitleg van de Bijbel geheel volgens de Jehova visie moet worden gezien, volgens de commissie. (het wordt wel erg christelijk zo allemaal, maar dat is om de inleiding van deze blog wat meer kracht bij te zetten)

Het heeft wel tot gevolg dat alle rare klimaatsprongen, ook wanneer geen enkel fysiek bewijs wordt gepresenteerd, aan de hand van ontoegankelijke rekenmodellen, kunnen worden gezien als consequentie van het broeikas-effect. En dit met het beroep op “de Wetenschap”, of zoals Thiery het in de Volkskrant verwoordt:

‘Dat we twee weken na de hittegolf al duiding hebben vanuit de klimaatwetenschap, is zeer belangrijk. Nu resoneert het bij mensen en beleidsmakers.’

Hoe dit precies werkt heb ik in de vorige blogs over stikstof wel aardig kunnen behandelen.

Ik geloof dat ik het bij het Canadese hittegolf-probleem maar bij mijn eigen non-lineaire Blob theorie houd. (om in stijl te eindigen; natuurlijk ook een gevalletje Matteüs 7:3-5)

PS 14 juni 
Maar als u mijn woord tegenover de 27 wetenschappers uit 8 verschillende landen niet echt aannemelijk vindt; raad ik aan om de blog van de The Cliff Mass Weather Blog van vandaag (14 juni) op wattsupwiththat er even bij te pakken (https://wattsupwiththat.com/2021/07/14/flawed-heatwave-report-leads-to-false-headlines-in-major-media/) gaat over hetzelfde rapport en is inhoudelijk nog wel een beetje scherper moet ik eerlijk zeggen…


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

2 reacties op “Canada 2, wereldvisies”

  1. Joan Schukking avatar
    Joan Schukking

    Beste Erik,
    Ik vond je site via een link van Rob de Vos. Ik ben niet deskundig op het gebied van weer en klimaat, maar lees je blogs met belangstelling. Ik was zeer verbaasd te lezen in de blog ‘Canada 2, wereldvisies’ dat “een overweldigende consensus van 85% (wordt) behaald van onderzoeken die tegen het bestaan van de broeikas-hypothese spreken.” Dat was mij niet bekend. En waarom horen we daar niets over? Graag meer toelichting.

  2. Erik Jansen avatar

    Dag Joan,
    Dank voort het lezen van mijn blogs, ik probeer hiermee de achterliggende theorie toe te passen op de actuele situatie (vandaar ook mijn vele links naar mijn eigen website (wordt die misschien ook eens gelezen :).
    Het artikel van Willy Soon en Sally Baliunas heeft in Amerika destijds wel de nodige aandacht gekregen, zie: https://en.wikipedia.org/wiki/Soon_and_Baliunas_controversy), maar het artikel is destijds vooral door de politiek van Bush behoorlijk misbruikt en als zodanig flink besmet geraakt.
    Het is vooral door de climategate-mails, waarin indrukwekkende staaltjes van machtsmisbruik zijn te lezen, waardoor het artikel opnieuw aandacht kreeg. Voor zover ik kan zien is er inhoudelijk weinig mis met het artikel.
    Het verklaart wel waarom er maar weinig geologen te zien zijn onder de duizenden wetenschappers die betrokken zijn bij de opstelling van de IPCC rapporten. (zie: https://blog.friendsofscience.org/2019/04/27/intergovernmental-panel-on-climate-change-ipcc-next-report-ar6-due-2022-%E2%88%92-again-no-geologists/)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.