Het grijpt snel om zich heen; de ecopsychose. Jurriën Hamer schreef er in Trouw op 3 augustus een mooi stukje over. Enkele citaten:
“Naast corona grijpt deze zomer een nieuwe, zeer besmettelijke aandoening om zich heen: klimaatangst. Misschien heb je het al eens ervaren. Dat je de verschroeiende bosbranden in Siberië, Oregon en Turkije ziet en pijn in je buik krijgt. Dat je naar een donker wolkendek tuurt en denkt: waar breng ik de kinderen naartoe als de woonkamer onder water loopt? Dat je carrière maakt en geen vreugde voelt, maar zorgen. Want wat is het allemaal waard als straks de apocalyps voor de deur staat?
Klimaatverandering lijkt speciaal ontworpen om ons doodsbang te maken. Het maakt ons bang voor volgende week, omdat extreem weer zomaar op kan gaan steken. Het maakt ons bang voor over honderd jaar, omdat ons land dan misschien onleefbaar is. En het maakt ons overal bang (…)
Ik vraag me af of in alle sommetjes angst als kostenpost van klimaatverandering wordt meegenomen. Je hoort vaak dat de kosten van broeikasmitigatie en klimaatadaptatie verbleken bij de maatschappelijke prijs van nietsdoen. Maar houdt men dan ook al rekening met de decennia vol wanhoop die op ons wachten als we klimaatverandering niet binnen de perken houden? (…)
Demissionair premier Mark Rutte had tijdens de overstromingen in Limburg een gouden kans om te erkennen dat klimaatverandering hem ook erg verontrust en dat zijn nieuwe kabinet, wie er ook in zal zitten, alles zal doen om onze emissies drastisch terug te brengen. Maar hij vond het ‘niet passend’ om op dat moment stellige uitspraken te doen over het klimaat. Tsja, het was inderdaad passender geweest om vanuit het Torentje de natie toe te spreken en te vertellen dat de toekomst van Nederland op het spel staat. (..)
Je zou Rutte bijna, als zijn blik op een onbewaakt moment over de hemel glijdt, enige klimaatangst toewensen.”
Maar misschien weet Mark iets wat Jurriën niet weet?
Onderbuik
Ik ben het (bijna) helemaal eens met Hamer. Klimaatverandering lijkt speciaal ontworpen om ons doodsbang te maken. Maar ik wil het nog wel wat stelliger formuleren: de berichtgeving over klimaatverandering ís speciaal ontworpen om ons doodsbang te maken.
Ik heb het al eerder gehad over ‘nudges’, die ons ideologische zetjes in de goede richting geven. De kosten die gemaakt moeten worden voor broeikasmitigatie en klimaatadaptatie moeten tenslotte ook door het electoraat worden gedragen. Het KNMI en de NOS worden betaald om ons te verzekeren dat onze CO2 uitstoot rampzalige consequenties zal hebben en dat gebeurt dan ook met verve. De berichtgeving over “het klimaat” wordt hierdoor eigenlijk voornamelijk gevoed door onderbuikgevoelens.
Zelfs bij zaken waarvan tot dusverre eigenlijk werd gedacht dat deze niets met ‘klimaatverandering veroorzaakt door CO2” te maken hadden, worden krampachtige pogingen in het werk gesteld dat het toch wel zo is. De regenbuien in Duitsland/ België en Limburg werden veroorzaakt door een stagnerend lagedrukgebied.
Niet iets waar je gelijk aan denkt bij klimaatverandering, maar na een eerdere, redelijk genuanceerde berichtgeving van het KNMI (zie blog ‘Overstromingen, klimaat en het KNMI’), blijkt dit nu ook gelinkt te moeten worden aan klimaatverandering.
Eerder werd aangekondigd dat het KNMI studie ging doen naar de oorzaak van deze zondvloed, maar dat blijkt toch iets anders te liggen.
Toponderzoeker Van Oldenborgh (ook bekend van het merkwaardige rapport over de hitte in Canada) wordt ingeschakeld om te “onderzoeken wat het verband is tussen klimaatverandering en deze hevige regenval en overstromingen.” (zie: https://www.knmi.nl/over-het-knmi/nieuws/onderzoek-naar-hevige-overstromingen-in-limburg-ardennen-en-eifel). Dat is toch iets anders.
Het moet wel heel raar lopen wil hij uit een van de klimaatmodellen (zie blog Canada 2) niet waardevolle informatie kan trekken om een dergelijk verband te kunnen leggen.
In een recent artikel van Roger Pielke Jr. and Justin Ritchie (zie https://wattsupwiththat.com/2021/08/04/how-climate-scenarios-lost-touch-with-reality/) wordt echter niet voor niets gewaarschuwd voor een dergelijke praktijk:
“The continuing misuse of scenarios in climate research has become pervasive and consequential—so much so that we view it as one of the most significant failures of scientific integrity in the twenty-first century thus far. We need a course correction.”
Uit betrouwbare bronnen
Uit alle artikelen over de klimaatpsychose (het artikel in de Volkskrant: “Met je ecodepressie naar de klimaatpsycholoog, is dat een goed idee?” van 23 juli jl. geeft hiervoor goede achtergrondinformatie), blijkt eigenlijk vooral dat de, in de ogen van velen gerenommeerde instituten als KNMI en NOS journaal, hierin veel te ver gaan.
In het journaal van 3 augustus werden bijvoorbeeld ongeveer tien minuten ingeruimd voor de hittegolf in Turkije en Griekenland (de warmste sinds dertig jaar), terwijl de rest van Europa hunkert naar temperaturen boven de twintig graden. Een duidelijk geval van de opwarming van de Aarde. (die maar niet wil opschieten)
Maar Turkije ligt op 575 km van de Sahara; mag het daar af en toe warm worden?
Men had ook kunnen kiezen voor een klein stukje berichtgeving over de historische kou in Brazilië deze maand, waardoor klaarblijkelijk ernstige schade aan de oogst van suikerriet, koffie en mais is ontstaan (https://electroverse.net/record-cold-strikes-brazil-heavy-frosts-ravage-sugarcane-coffee-and-corn-crops/).
Maar misschien is het sowieso goed voor de gemoedsrust om af en toe eens te kijken op electroverse-site, om ook eens ander nieuws te krijgen…
Een nog fraaier voorbeeld is de berichtgeving over de onthutsende Warmterecord in Antarctica, waarover het KNMI op 27 juni 2021 bericht (https://www.knmi.nl/over-het-knmi/nieuws/warmterecord-in-antarctica). Rob de Vos heeft daar een aardig stukje over geschreven in zijn blog “De temperatuur op Antarctica” (https://klimaatgek.nl/wordpress/) Hij concludeert voor zijn doen nogal scherp met:
“met het ‘smeuïge’ verhaal over het dagrecord op Esperanza gaat het KNMI volgens mij buiten zijn wetenschappelijke boekje. De suggestie wordt gewekt dat die 18,3 °C gemeten op de zomermiddag van 6 februari 2021 op Esperanza iets te maken heeft met de klimatologie van het gehele continent. Dat is onzin. Het KNMI-artikel is daardoor meer een activistisch pamflet dan een objectief informerend verhaal zoals je dat van het KNMI mag verwachten.”
Voor degenen die zijn manier van schrijven niet aanstaat, hierover ook is geschreven in https://wattsupwiththat.com/2021/07/27/new-study-finds-east-and-west-antarctica-have-profoundly-cooled-by-2-8c-and-1-68c-since-1979/
Maar er was nog meer sensationele berichtgeving deze week (zie: https://nos.nl/artikel/2391539-bosbranden-in-koudste-deel-rusland-correspondent-iris-de-graaf-ging-erheen): “Ruslands koudste regio Jakoetië, in het noordoosten van Siberië, kampt voor het derde jaar op rij met de grootste bosbranden sinds mensenheugenis. Volgens lokale autoriteiten is daar sprake van de heetste en droogste zomer in meer dan 100 jaar. Temperaturen van boven de 38 graden sloegen alle hitterecords. En door die hitte wordt het vuur aangejaagd tot aan de poolcirkel.
Het vuur verwoest natuurreservaten. Miljoenen hectares bos gaan in vlammen op. Het vuur wordt elk jaar groter en lastiger te bestrijden. De branden verspreiden zich over honderdduizenden hectares bos en hullen dorpen en steden in de regio in zwarte rook en schadelijke dampen.”
In het begeleidende filmpje van Iris wordt overigens totaal onduidelijk waarom het NOS dit snoepreisje heeft gefinancierd. Veel verder dan een interview met de plaatselijke brandweer (die klaagt over het volstrekte gebrek aan adequate bestrijdingsmaterialen) kwam het eigenlijk niet, terwijl, tsja, zeg nou zelf, als je de branden van Australië en Californië gewend bent, dan vallen deze bosbranden toch een beetje tegen.
Maar goed, brand in Siberië bij temperaturen boven de dertig graden is onthutsend natuurlijk, als je niet ook https://wattsupwiththat.com/2020/07/14/siberia-on-fire-every-summer/ hebt gelezen.
Geef een reactie