Ik werd gevraagd om eens te schrijven over detectie- en attributiestudies die te pas en te onpas over extreme weersverschijnselen worden geschreven.
Een eervolle taak, maar eerlijk is eerlijk, de statistische studies maken deemoedig. Met een dappere poging (zie vorige blog) heb ik geprobeerd om de theorie achter deze studies te begrijpen/ begrijpelijk te maken, maar wanneer auteurs het plotseling over deze boeg gaan gooien:
Dan ben ik (ook) gezien…
Er blijft dan weinig anders over, dan te bekijken wat auteurs hebben gezegd over andere auteurs, met een weging van, wat ik denk, wat de deskundigheid is, van de verschillende partijen.
Maar dan wel, met ook nog in mijn achterhoofd: hoe belangrijk is dit nu allemaal?
Navelstaarderij?
Bij dit soort van statistische studies gaat het daarom dat iemand een statistisch model van het klimaat heeft gemaakt, op basis van het klimaateffect wat kooldioxide en andere broeikasgassen zouden hebben. En dit model wordt dan ook weer aangepast aan de gevonden weerdata, door gebruik te maken van de, als smeermiddel fungerende, verkoelende werking van aerosolen.
Vervolgens wordt er een statistische studie gemaakt waarin wordt gekeken of er een significant effect is tussen de waargenomen werkelijkheid (het weer) en de zgn. ‘pseudo-waarnemingen’ die uit deze studie volgen (de waarde van het berekende klimaatmodel minus het aangenomen effect van de toegenomen gehalten broeikasgassen (de menselijke ‘forceringen’)).
Wanneer er vervolgens een significant verschil is berekend, dan hebben we blijkbaar een ‘menselijke vingerafdruk’ op het klimaat gevonden.
Het is natuurlijk een leuke moderne vorm van navelstaarderij, die alleen betekenis zou hebben wanneer de rol van kooldioxide (en andere broeikasgassen) op het klimaat volledig duidelijk zou zijn.
Maar dat weten we dus niet. En daarmee verworden de indrukwekkende rekensommen tot vogelschrikargumenten (in meerdere betekenissen van het woord) die bovenal geïnteresseerden van de fundamentele kwestie weghouden. Is er een klimaatcrisis?
Deze gedachte speelde nog door bij het lezen van een artikel in Wattsupwiththat over de kip en het ei.
Hierin valt de volgende grafiek te vinden:
de statistische correlatie is overduidelijk, maar ook duidelijk is te zien is dat dln[CO2], (de verandering van het gehalte kooldioxide in de atmosfeer), volgt op dT, (de veranderde wereldgemiddelde temperatuur).
Wanneer de volgtijdelijkheid in deze studie niet zo duidelijk was, zou hier ongetwijfeld een menselijke CO2-fingerprint te vinden zou zijn geweest in de wereldgemiddelde temperatuursontwikkeling. Een relatie die dus duidelijk anders is dan hier werd gevonden.
Dat is wat mij betreft ook het grote probleem met algemene statistische studies. Er valt een duidelijke opwarmende tendens van de wereldgemiddelde temperatuur te zien, het gehalte CO2 in de atmosfeer neemt ook toe en dus natuurlijk zijn er statistische modellen te bedenken waarin beide aan elkaar worden geknoopt.
Maar is dat dan ook een bewijs voor het bestaan van causaliteit bij deze correlatie?
Heksen
Bij de slecht weer-klimaatgolven in de Middeleeuwen werden naar goed gebruik heksen veroordeeld, aan wiens verachtelijke praktijken, de arme bevolking de vreemde temperatuursprongen te danken hadden. Bij aanhoudende koudegolven werden meer heksen opgepakt, waardoor er best een correlatie tussen heksen en klimaat kon worden opgesteld. Maar is er dan ook sprake van een causaal verband?
Het opwarmende effect van het verschil in het CO2 gehalte van het ene jaar wat volgt op het vorige, is eigenlijk (natuurkundig gezien) zonder enige twijfel verwaarloosbaar. Maar we zien de laatste jaren natuurlijk wel dat de inkt van het ene temperatuurrecord nog niet droog is, om alweer te worden opgevolgd door het volgende. Is er een klimaatcrisis?
Ik denk dus dat dit niet het geval kan zijn, wanneer we aannemen dat kooldioxide de bron is van alle klimaatnarigheid en in zoverre heb ik ook best wel sympathie met het Clintel-initiatief met de dappere stelling: “Er is geen klimaatcrisis”.
Maar zoals ik al in een aantal blogs (zie o.a. hier en hier) en op de website heb aangegeven, er zijn ook nogal wat andere, wat mij betreft meer bedreigende kandidaten voor deze oplopende temperaturen. En wanneer ik daarin gelijk heb, dan is een aanpak van erosie en fosfaatproblematiek van belang en dan helpen alle statistische modellen die een verband leggen tussen CO2 en temperatuur heel weinig. Eigenlijk net zo weinig als de windmolens, zonnepanelen, waterstof, Frans Timmermans en zelfs Wopke Hoekstra.
Probleem is natuurlijk wel dat er nauwelijks gediscussieerd wordt over andere mogelijke problemen met de wijze waarop wij menen dat de temperatuur op Aarde tot stand komt. En onze kennis van deze effecten is eigenlijk te verwaarlozen.
De klimaatdiscussies die op dit moment worden gevoerd hebben vooral betrekking op een geaccepteerde theorie die zegt dat er een broeikas-effect is van 33 graden. Dat komt door de broeikasgassen en toename van het gehalte van deze gassen in de atmosfeer zorgt ervoor dat de temperatuur op aarde oploopt. Deze stelling wordt met name door klimaat-modellen gestaafd.
En dan er is een tegenbeweging (de lauw-warmisten) die zegt dat de ‘alarmisten’ overdrijven en dat ook probeert te bewijzen onder meer door de voornamelijk statistische bewijsvoering van dit hele verhaal te ondermijnen, door op fouten in de methodologie en resultaten van de klimaatmodellen te wijzen.
Dit betekent echter ook dat alles wat niet binnen deze discussie valt, nauwelijks aandacht krijgt.
Problemen, problemen
En dat is niet terecht. In mijn blog Tegenstraling wordt bijvoorbeeld even stil gestaan bij de theorie van geofysicus Uli Weber, die de klimatoloog Prof. Dr. G. Kramm voor een bijkans onmogelijk vraagstuk stelt, door te veronderstellen dat de zonnestraling, die zich als een schijf naar de Aarde beweegt, gedeeld moet worden door 2 (ipv van 4), om de gemiddelde instraling van zonne-energie op Aarde te krijgen.
Geen gek idee (past ook mooi bij mijn eigen gravitatie-theorie) want de zonnestraling komt alleen in de dagperiode de Aarde opwarmen. Maar het heeft natuurlijk wel een enorm effect op de broeikastheorie, want die zou dan ineens (inclusief alle klimaatmodellen) helemaal niet meer nodig zijn…
Maar er zijn meer van dit soort recente inzichten die nauwelijks aandacht krijgen.
Het is in dit verband misschien verhelderend om aan te halen dat de grootste klimaatcrisis van de vorige eeuw (de dertiger jaren in Noord Amerika) aantoonbaar werd veroorzaakt door mismanagement van de prairiegronden in de VS en Canada (de zgn. ‘Dust Bowl’).
Door A. Savory wordt met een logisch betoog gesteld (zie link) dat deze crisis zich op dit moment herhaalt op de minder vruchtbare/minder weerbare landbouwgronden die overal ter wereld te vinden zijn, zoals in Afrika, het Middellandse Zeegebied, terwijl ook de erosieproblematiek van Canada hiervan niet is los te zien.
De onlangs verschenen studie “Role of sesquiterpenes in biogenic new particle formation” (Dada et al. 2023), waarin wordt gevonden dat naast monoterpenen en isopreen, ook ‘sesquiterpenes’ (helaas nog geen Nederlands woord voor te vinden) afkomstig van bomen en struiken, maar ook de in een (vruchtbare) bodem te vinden micro-organismen, een belangrijk wolkenvormende stof blijkt te zijn, geeft overigens ook weer een duidelijke boost voor de gegrondheid van deze hypothese. Of misschien geeft dit artikel op WUWT meer richting?
Maar, voor zover ik weet, heb ik de enige website die dit de moeite van het bespreken waard vindt.
Er is natuurlijk veel meer; de regelmatig opduikende El Nino klimaatsverschuivingen (die dan wel weer worden erkend door ‘de klimaatwetenschappers’) zijn een bekend fenomeen, net zoals de Urban heat Island-hypothese (UHI), waardoor een flinke overschatting van de wereldgemiddelde temperatuur wordt berekend volgens Roy Spencer.
Maar waarom wordt er niet gekeken naar het recente, drastisch veranderde gebruik van 40% van het landoppervlakte, wat wordt gebruikt voor de landbouw? En dan ook de hiermee samenhangende fosfaat-problematiek. Heeft de (door een toeval gevonden) mogelijke verandering van de emissiviteit van de wereldzeeën als bestudeerd in ‘Global climate-change trends detected in indicators of ocean ecology‘, hier nog iets mee te maken? (als dat zo is dan hebben we echt een probleem, zie link)
Al deze ontwikkelingen laten wat mij betreft duidelijk zien dat de mogelijke veranderingen van het klimaat helemaal niet hoeven te worden veroorzaakt door veranderingen van de atmosfeer, maar juist het gevolg kunnen zijn van veranderingen van de aard- / oceaanoppervlakte zelf.
Sterker nog, ik ken, behalve de bekende grote vulkaanuitbarstingen, geen enkel voorbeeld van een experiment of klimaatextreem, wat wel werd/ wordt veroorzaakt door veranderingen van de atmosfeer.
En als dat zo is, dan zijn die oplopende temperaturen best wel bedreigend. Is er een klimaatcrisis?
Ik weet het niet.
